Biała Góra – osada powstała w początkach XIX wieku, pierwsza piśmienna wzmianka pochodzi z Tabeli Miast i Wsi Królestwa Polskiego z 1827 roku. W tych czasach Białą Gore nazywano też Zator. Według Tabeli wieś liczyła 134 domy i 116 mieszkańców. Na mapie z 1839 roku widnieją dwie wsie na tym terenie: Budy Zator i Osada Białagóra. W końca XIX wieku wieś należała do gminy Grabów i parafii Wrociszew.

Bobrek – nazwa pochodzi od słowa bobrek które oznaczało kiedyś zwierzę zwane dziś bóbr. Wieś była gniazdem rodzinnym rodu Borkowskich spokrewnionych z Nikowskimi z Ninkowa. Pierwsza informacja o Borkowskich pochodzi z 1470 roku.Obecnie Bobrek to jedna z większych wsi w gminie Stromiec. Położona jest w połowie 10 kilometrowej drogi łączącej Stromiec z trasą E7. Domy mieszkalne wraz z gospodarstwami znajdują się po obydwu stronach drogi na długości ok. 2 km. W ostatnich kilkunastu latach wieś bardzo się zmieniła i nadal się zmienia.

Boska Wola – wieś powstała z inicjatywy dziedziców z sąsiedniej wsi Boże na początku XVI wieku. Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z 1531 roku z wizytacji parafii stromieckiej. W tej wizytacji zapisano istnienie wsi Boska Wolia. Kolejne wzmianki pochodzą z Księgi Ziemi Czerskiej z 1540 i spisu podatkowego z 1576 roku. Wieś aż do XIX wieku należała do rodziny Boskich, w końcu XIX wieku był tam nadal folwark szlachecki liczący 11 domów i 127 mieszkańców. Wieś należała do gminy grabów i parafii Stromiec. Do roku 1938 wieś znacznie się rozbudowała licząc 94 domy.

Boże – z historia tej miejscowości związana jest historia rodziny Boskich. Miejsce rodu szlacheckiego który mieszkał tu w połowie XV wieku. Pierwszymi znanymi przedstawicielami rodu byli Piotr i Paweł Boscy, odnotowani w dokumentach sądowych z 1464 roku. Był to początkowo mało znany ród typowy dla wiosek Mazowsza, tworzący zaścianek szlachty. Miejscowość Boże leżała do końca II wojny światowej w gminie Grabów. W okresie między wojennym działał tam sklep bławatny, zakład wyrobu masła.

Dobieszyn- pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1881 roku ze Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego. W tym czasie należał do gminy Bobrownik w powiecie kozienickim. W okresie międzywojennym funkcjonowały tu trzy wiatraki. W latach powojennych w Dobieszynie znajdował się Urząd Gminy, który w późniejszych czasach został przeniesionych do Stromca. Funkcjonował także Posterunek Milicji Obywatelskiej, Kółko Rolnicze, zlewnia mleka.

Ducka Wola – pochodzenie nazwy miejscowości nie jest do końca wyjaśnione. Nazwa pochodzi od nazwy osobowej „Dudek” lub „Dudski” albo od prasłowiańskiego słowa „ duk” oznaczającego kiedyś wgłębienie w ziemi, jamę, otwór. W 1576 roku wieś należała do Stanisława Staniszewskiego. Obszar gruntów wynosił wtedy 2 włóki ziemi. W XVII wieku podobnie jak większość ziem w tej okolicy Ducka Wola stała się własnością rodziny Boskich. W kolejnych latach wieś stopniowo się rozrastała licząc w 1938 roku 64 domy.

Kolonia Sielce – istnienie tej wsi po raz pierwszy odnotowano w 1921 roku podczas spisu powszechnego. W roku 1938 liczyła 20 domów. Obok wsi w okresie międzywojennym istniały osady Murszary i Chmal.

Krzemień - na mapie Kwatermistrzostwa Królestwa Polskiego z 1839 roku zapisana jest wieś Budy Krzemień. W 1883 roku była to wieś zwana włościańską co oznacza że nie było tam folwarku szlacheckiego. Wieś liczyła wtedy 22 domy i 158 mieszkańców.

Ksawerów Nowy – wieś powstała około połowy XIX wieku w 1874 roku w ramach rozparcelowania dóbr Stromiec. Utworzono wtedy 330 mórg gruntu z 21 gospodarstw chłopskich. Od 1883 roku wieś należy do gminy i parafii Stromiec.

Ksawerów Stary – istnienie wsi o nazwie Xawerów poświadcza Tabela Miast i Wsi Królestwa Polskiego z 1827 roku. Wieś powstała w ramach dóbr rządowych Stromiec. W roku 1938 wieś liczyła 63 domy.

Lipskie Budy – Osada powstała na początku XIX wieku, pierwsza wzmianka pochodzi z 1827 roku. Nazwa pochodzi od sąsiedniej wsi Lipa. W końcu XIX wieku wieś należała do gminy Bobrowniki i parafii Głowaczów. W wsi stało 36 domów w których mieszkało 251 mieszkańców. W okresie między wojennym we wsi stał wiatrak należący do Ludwika Marciniaka.

Małe Boże – pierwszy raz nazwa małe Boże pojawiła się w 1827 roku w spisie miast i wsi królestwa Polskiego. W 1881 roku wieś liczyła 37 domów i 235 mieszkańców. W okresie międzywojennym we wsi działał zakład kowalski należący do J. Hersza.

Marianki – najmłodsza ze wsi w gminie, istnienie tej osady odnotowano podczas spisu powszechnego przeprowadzonego w 1921 roku. Nazwa pochodzi od imienia marian. W 2938 roku wieś liczyła 27 domów. Na północ od wsi istniała osada Zabagnie licząca 17 domów.

Niedabyl – W dokumentach sądowych z 1417 roku zapisano istnienie dwóch rycerzy z Niedabyla – Macieja i Wojciecha – są to pierwsze wzmianki o istnieniu tej osady. Kolejna wzmianka pochodzi z 1422 roku z Księgi Ziemi Czerskiej. Nazwę wsi zapisano jako Nyedobil Riszek. Miejscowy ród szlachecki Niedabylskich lub Niedobylskich herbu Bończa rozrastał się i z czasem powstała druga osada obok Niedabyla. Kolejne wzmianki z 1492 roku informują o wsiach Niedabyl i Dzywysche. Starsza z tych osad to prawdopodobnie obecna stara Wieś. W połowie XVII wielu dziedzicami wsi zostali Boscy z Bożego.

Olszowa Dąbrowa – osada powstała w XIX wieku w ramach dóbr szlacheckich Sielce. Nazwa pochodzi od drzewa olcha. W 1870 roku dobra te zostały rozparcelowane między chłopów, a po parceli utworzono tu 20 gospodarstw rolnych. W latach '80 XIX wieku wieś leżała w gminie Bobrowniki, stało w niej 14 domów z 99 mieszkańcami.

Piróg- pierwszy zapis pochodzi z 1839 roku z map Królestwa Polskiego o nazwie Piróg Osada. W latach '80 XIX wieku wieś liczyła 45 domów i 298 mieszkańców. We wsi nie było obszarów dworskich wszystkie tereny należały do gminy Stromiec. Na południe od wsi istniały w okresie międzywojennym dwa przysiółki: Kalinów i Gabrielów.

Pokrzywna – wieś powstała w połowie XVI wieku. Pierwsza informacja pochodzi z 1564 roku z lustracji królewskich dóbr Stromiec.

Historia Gminy Stromiec

W 1933 roku dokonano wielu zmian w funkcjonowaniu gmin wiejskich w Polsce. Według nowej ustawy gminnej  zniesiono Zebranie Gminne, czyli zgromadzenie ogółu gospodarzy z terenu gminy. Uprawnienia zniesionego organu przekazano Radzie Gminnej. Namiastką zniesionego Zebrania Gminnego było Zebranie Gromadzkie. Wprowadzono, bowiem podział gmin na gromady wiejskie, które obejmowały jedną lub kilka wsi. Zebranie Gromadzkie zbierało się pod przewodnictwem sołtysa lub jego zastępcy (podsołtysa). Zebranie Gromadzkie uchwalało uchwały dotyczące danej gromady, wybierało sołtysa i jego zastępcę. Wybierało też radnych gromadzkich w liczbie od 12 do 30. Organem wykonawczym gromady był sołtys oraz jego zastępca. Rada Gminy miała obecnie mniejsze uprawienia. Wyboru radnych dokonywało kolegium złożone z delegatów rad gromadzkich, sołtysów i podsołtysów wszystkich gromad. Istniał cenzus wieku przy prawie wyborczym czynnym 25 lat (wcześniej 21) i w prawie wyborczym biernym wynoszącym 30 lat (wcześniej 25).

Wprowadzono dokładnie linię podziału między uprawnieniami władzy uchwałodawczej i wykonawczej. W gminach do 5 000 mieszkańców radnych było 12. Kadencja radnych wynosiła 5 lat. Warto wspomnieć, że w czasach II RP mandat radnego nie wiązał się z żadnym wynagrodzeniem. W nowym ustroju utworzono nieznany wcześniej organ- zarząd gminy. Przejął on część uprawień dawnej Rady Gminy. Zarząd gminy funkcjonował na czele z wójtem i podwójcim. W skład zarządu wchodziło też dwóch lub trzech ławników. Właśnie zarząd gminy na co dzień sprawował władzę w gminie. Zarząd gminy przygotowywał projekt budżetu, regulaminy, instrukcje urzędu, decydował o wydatkach. Kadencja członków zarządu wynosiła 5 lat. Wójta oraz członków zarządu wybierała Rada Gminy w głosowaniu tajnym. Nowa ustawa o samorządzie gminnym stworzyła bardziej rozbudowany aparat urzędniczy- urząd gminy. Poprzednio urząd składał się z kilku osób, sekretarza oraz dwóch- trzech pomocników. Teraz stworzono rozbudowany urząd podzielony na referaty. Na czele urzędu gminy stał sekretarz. Jako jedyny musiał mieć on odpowiednie kwalifikacje. Mianował go i zwalniał starosta powiatowy. Sekretarz protokołował posiedzenia Rady Gminy i miał głos doradczy na Radzie. Sekretarz był kierownikiem urzędu gminy, w którym powołano referaty: ogólno -organizacyjny, finansowo -budżetowy, gospodarki komunalnej, administracyjny (zajmujący się sprawami zleconymi przez administrację rządową). Wójt był zwierzchnikiem całej gminy i aparatu urzędniczego. Miał prawa reprezentowania gminy i podpisywania umów w jej imieniu. Dokumenty, w których były zobowiązania finansowe gminy należało opatrzyć podpisem jeszcze jednego członka zarządu gminy. Wójt był także reprezentantem administracji rządowej w terenie, wykonywał także zadania zlecone przez rząd. Wójt, jako organ rządowy działał jednoosobowo i pod osobistą odpowiedzialnością. Nadzór nad jego działalnością sprawował starosta. Starosta miał prawo zwolnić wójta lub rozwiązać Radę Gminy w przypadkach łamania prawa. Powyższe rozwiązania prawne weszły w życie od początku 1934 roku. Niestety nie zachowały się akta gminy Stromiec z lat trzydziestych XX wieku.